bu ev, bu duvarlar, bu kanepe, beraber kurduğumuz masa, hep dışarıdan gösterir sandığımız perdeler, en iyisinden aldığımız kulak çöpleri, rahatsız plastik sandalyeler, ötmeye başlayınca bastığın buzdolabı düğmesi, behzat amirim, ismail abi.
Hepsi seni soruyor.
Yalnızlık ; herkesin kendi siyah noktasını kendisinin sıkmasıdır.
No comments:
Post a Comment