Sunday, July 22, 2007


Ben,senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen,gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu. İyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun,içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun, şeffaf, beyaz camdan olsun ki
içinde beni görebilesin . Fedakarlığımı anlıyorsun
vazgeçtim toprak olmaktan, vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum ,yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce kavanozuma gelirsin.
Ve orada beraber yaşarız, külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin ,yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz ,o zamana kadar
o kadar , karışacağız ki
birbirimize, atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek, bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.

Hikmet Ran

No comments: